SER ŻÓŁTY VS SER BIAŁY

Ser biały czy żółty? A może oba? Wspólnie się nad tym zastanówmy. Każdy z nich jest zalecany w codziennej diecie, natomiast trzeba odpowiedzieć na ważniejsze pytanie: który ser jest zalecany dla kogo? Ponieważ różnią się od siebie niemal pod każdym względem, warto zapoznać się z nimi bliżej, aby określić którego wybierzecie.

Definicja: Ser to produkt spożywczy wytwarzany dzięki wytrąceniu zawartych w mleku tłuszczu i białka. Dalszej obróbce zostaje poddany na wiele sposobów, dzięki czemu powstaje tak dużo jego rodzajów.

Żółty ser wytwarzany jest z mleka poprzez wytrącenie skrzepu, dzieje się tak dzięki dodaniu do niego podpuszczki. Gdy skrzep się wytrąci, ser oddziela się od serwatki, a następnie formuje. Końcowym etapem przygotowania jest jego fermentacja, podczas której wydzielający się dwutlenek węgla (przez obecne w nim bakterie) tworzy w jego strukturze dziury.

Sery podpuszczkowe można podzielić na miękkie, półtwarde i twarde. Miękkie mogą być z porostem pleśniowym (camembert, brie), z przerostem pleśniowym (gorgonzola) pomazankowe (bryndza). Półtwarde to np. ser tylżycki, a twarde to gouda, parmezan  i żółta mozzarella.

Biały ser, nazywany również twarogiem, jest serem świeżym. Skwaszone mleko podgrzewa się stopniowo, nie doprowadzając do wrzenia. Następnie taki ser się studzi i odcedza. Gotowe!

Pierwsze informacje o serze sięgają 9000 lat p.n.e., kiedy na terenach bliskiego wschodu hodowano bydło i wytwarzano nabiał z ich zsiadłego mleka. Proces ten powstał zupełnie przypadkowo, gdy do bukłaków wlano mleko, które pod wpływem temperatury zsiadło się i zaczęło oddzielać na skrzep i serwatkę. 3000 lat później zaczęto już wytwarzać produkty z mleka owczego i koziego. Natomiast po kolejnych 4000 latach, we Francji i Włoszech, rozpoczęto wytwarzanie sera na skalę masową. Stąd zapewne powszechne uważanie, że te kraje są kolebką najwspanialszych serów.

Zarówno ser biały jak i żółty nadaje się do podania na śniadanie i kolację. Z białego przyrządzicie puszysty twarożek z maślanką lub kefirem oraz dodatkami np.: szczypiorkiem, rzodkiewką czy suszonymi pomidorami. Żółty można położyć na kanapkę w postaci plasterków lub zawinąć w szynkę i tym samym przygotować rollsy. Oba sery również mogą się znaleźć na talerzu w porze obiadowej.  Z żółtego przygotujecie serową posypkę do zapiekanek, a także nafaszerujecie nim warzywa lub mięso. Startym można również posypać makarony dodając serowej „ciągnistości”. Biały natomiast ląduje na talerzu zaraz po daniu głównym, zawinięty w naleśniki lub zalepiony w pierogach. A może nawet jako sernik?

Sery mogą być także same w sobie przekąską. Rozłożone na desce, nazywane „deską serów” to nic innego jak małe kawałki różnych rodzajów stanowiących przekąskę np. do wina. Ciekawostką jest fakt, iż przy układaniu serów obowiązuje pewna etykieta – robi się to zgodnie z ruchem wskazówek zegara, rozpoczynając od tych delikatniejszych i na bardziej wyrazistych kończąc. Do takiej kompozycji zaleca się użycie 3 do 5 różnych jego gatunków. Należy kroić je bezpośrednio przed podaniem, ponieważ  bardzo szybko wysychają. Ważnym elementem jest również czas wyjęcia z lodówki – powszechnie uważa się że to 45 do 60 minut aby spokojnie mogły uzyskać wyższą temperaturę. Elementem dekoracyjnym, który jest jadalny przy desce serów powinny być różne gatunki orzechów i winogron. Zatem można uznać, że konsumpcja serów to swego rodzaju ceremonia lub po prostu styl życia.

Poniżej znajduje się infografika porównująca wartości odżywcze dwóch rodzajów sera. Jak wcześniej wspomnieliśmy są one różne i tak samo istotne dla organizmu, do Was jedynie należy ocena, na które wartości macie zapotrzebowanie.